Er zijn van die momenten in je leven dat je denkt, dit kan niet. Het bericht van het overlijden van Henk Eggenkamp is er zo één. Een man waarvan een ieder dacht, die heeft het eeuwige leven. Maar aan het leven van deze markante, betrokken en vooral aardige man is helaas toch een einde gekomen.

Op zijn tiende jaar werd hij lid van RKBVV, (nu dus 73 jaar geleden) en trok voor de wedstrijden en trainingen trouw naar de Naarderweg om daar zijn grote passie, de liefde voor het voetbal te bedrijven. Na het doorlopen van de jeugd elftallen kwam hij al snel in het vlaggenschip te spelen. Velen jaren heeft hij dat gedaan. In de jaren zestig van de vorige eeuw vormde hij met Johan Puijk het hart van de Blaricumse verdediging. Het woord hart, mocht je best weleens met een d schrijven. Aan de kant gaan voor iemand, kwam niet in hun woordenboek voor. Henk, buiten het veld, de rust zelve, wat hem in zijn werk de bijnaam ‘Bolle Henk uit Blaricum’ opleverde, maar in het veld bloed en bloedfanatiek.

Hij bleef tot op hoge leeftijd voetballen en daarnaast ging hij de jeugd van BVV trainen op de woensdagmiddag. Weer met dezelfde passie, die we op sportgebied van Henk gewend waren. Hij genoot toen zijn kleindochter Anniek ging voetballen en die hij als opa training mocht geven, een belevenis, waar zowel opa Henk als kleindochter Anniek zichtbaar van genoten. Henk was niet alleen met voetballen fanatiek. Schaatsen, wielrennen en tennissen, deed hij ook met volle overgave. Henk was geen fijne technicus, maar zijn inzet maakte alles goed. Hij was en is een voorbeeld voor vele.

Een man die bijna driekwart eeuw lid is geweest van de Blaricumse Voetbal Vereniging, maar naast zijn grote inzet binnen de witte lijnen, ook niet schuwde om zijn handen uit te steken als er wat gedaan moest worden voor de club in het algemeen belang. Henk was een verenigingsmens puur sang, die naast BVV’31 voor vele ander verenigingen ook klaar stond. Een sociaal maatschappelijk, warm, aimabel en betrokken Blaricummer is niet meer, Blaricum gaat hem missen, Blaricum moet wel verder en dat zou Henk ook gewild hebben. Laten we proberen dat in zijn voetsporen te doen. De kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte, om dit verlies een plaats te geven.    Dat hij mogen ruste in vrede. 

Blaricum, 7 oktober 2022                                                                              
Frans Ruijter